«Άστο προς το παρόν και βλέπουμε»: Αυτή η κοινότυπη φράση εμπεριέχει την πρόθεση ενός ατόμου να παραμερίσει την ενασχόληση με ένα τρέχον θέμα που αναζητά προσοχή (αποφυγή προβλήματος) και να την μεταθέσει στο αόριστο μέλλον.
Τι είναι τραύμα; Τι υπήρξε τραύμα στο χθες; Τι λειτουργεί ως τραύμα στο σήμερα; Είναι εύκολο να ξεχάσουμε κάτι που μας προξένησε φόβο και πόνο, αποφεύγοντάς το; Κι αν καταφέρουμε και ξεγελάσουμε το νου, το σώμα συνηγορεί στη λήθη;
Ο λαβύρινθος αποτέλεσε στην Αρχαία Ελλάδα, σύμφωνα με το μύθο, ένα οικοδόμημα τόσο πολύπλοκο στην κατασκευή του, ώστε ένας επισκέπτης, μετά την είσοδο σε αυτόν, ήταν αδύνατο να βρει την έξοδο, εξαιτίας της δαιδαλώδους διάταξης των στοών του.
Κάθε άτομο, μετά την ενηλικίωση, σημειώνει μία επαγγελματική διαδρομή που μπορεί να εκτείνεται από το σχολικό απολυτήριο, τις σπουδές ή κάποια μετεκπαίδευση.
Η απώλεια, αν και απασχολεί έντονα τους ανθρώπους, αποτελεί ένα θέμα που δύσκολα συζητιέται και πρόθυμα αποφεύγεται. Πώς, άλλωστε, να ακούσει κανείς μία δυσάρεστη είδηση και να μη σκεφτεί αυτοαναφορικά;
Τα τελευταία χρόνια, η έννοια “όριο” χρησιμοποιείται αρκετά σε σχέση μία συμπεριφορά. Η φράση “χρειάζεται να βάλεις όρια” μοιάζει με μία προσφιλή συμβουλή για την αντιμετώπιση μίας επικοινωνιακής πρόκλησης.
Εφηβεία και συγκρούσεις. Ένας συνδυασμός που έχει περάσει στην κοινή συνείδηση ως φυσικός, αναπόσπαστος, σχεδόν αναμενόμενος, με εκκίνηση την ηλικία των 11-12 ετών και τερματισμό την ηλικία των 18, όπου τοποθετείται η αρχή της ενήλικης ζωής.
Λίγο καιρό μετά την γέννηση ενός παιδιού, οι γονείς συνήθως σκέφτονται το όνομα που εκείνο θα έχει όπως και το πρόσωπο που θα επιλέξουν ως νονό.
Χωρισμός ή γάμος; Αυτό το παράδοξο δίλημμα αφορά σε ένα μέρος του ενήλικου πληθυσμού που είναι προβληματισμένο με τη σχέση του και δυσκολεύεται να πάρει μία θέση προς τη πλευρά του μαζί ή του χωριστά.
Ο όρος «κατά φαντασίαν ασθένεια», από το ομότιτλο γνωστό έργο του Μολιέρου, είναι ο πιο απλός και περιεκτικός τρόπος να περιγράψει κανείς την υποχονδρίαση.
Τι σημαίνει, όμως, ο όρος αυτός;
