Skip to content
Πελαργός φέρνει μωρό

Λίγο καιρό μετά την γέννηση ενός παιδιού, οι γονείς συνήθως σκέφτονται το όνομα που εκείνο θα έχει όπως και το πρόσωπο που θα επιλέξουν ως νονό. Η βάπτιση, ένα θρησκευτικό μυστήριο κατά το οποίο συχνά πραγματοποιείται η ονοματοδοσία, μπορεί να θεωρηθεί μία σημαντική στιγμή για μία οικογένεια υπό την έννοια ότι την ημέρα εκείνη ένα νέο μέλος «συστήνεται» στο κοινωνικό (συγγενικό και φιλικό) περιβάλλον αυτής.

Η επιλογή του ονόματος μπορεί να αποτελέσει κατά καιρούς αφορμή αψιμαχιών τόσο ανάμεσα στο ζευγάρι όσο και ανάμεσα στους γονείς και τις οικογένειες προέλευσής τους.

Όνομα ως κληροδότημα

Στην Ελλάδα, πολλές οικογένειες συνηθίζουν να θεωρούν ότι τα παιδιά πρέπει να λαμβάνουν τα ονόματα των γονέων των γονιών, ειδικά από την πλευρά του πατέρα. Η μεταφορά αυτή του ονόματος από τον παππού ή τη γιαγιά στο εγγόνι, έχει πλούσια συμβολική αξία: με τον τρόπο αυτό η θύμηση ενός προσώπου περνά στις επόμενες γενιές και η μνήμη του διατηρείται. Πρόκειται για ένα είδος συμβολικής κληρονομιάς που δίνει μία μορφή “αθανασίας” στο προηγούμενο κάτοχο του ονόματος.

Ανταρσία ή προδοσία;

Μερικές φορές, οι γονείς επιλέγουν για τα παιδιά τους ονόματα που δεν ακολουθούν τον κύκλο ονομάτων της οικογένειας, π.χ. αρχαιοελληνικά ή ξενικά ονόματα. Μία τέτοια απόφαση σε κάποιες περιπτώσεις δυσαρεστεί τις οικογένειες καταγωγής, αν την ερμηνεύσουν ως μία μορφή αγνωμοσύνης, απόρριψης ή προδοσίας.

Μερικές φορές, η επιλογή ενός «διαφορετικού» ονόματος μπορεί να συνδέεται με μία αυξημένη ανάγκη διαφοροποίησης των γονέων από την οικογένεια προέλευσής τους ή με την αποφυγή της αρνητικής φόρτισης γύρω από ένα όνομα. Σε ένα οικογενειακό σύστημα μπορεί να υπάρχουν ονόματα που παραπέμπουν σε πρόσωπα που είχαν μία δυσάρεστη προσωπική ιστορία, χαρακτηρίζονταν από ιδιορρυθμίες στο χαρακτήρα τους ή διατηρούσαν κακές σχέσεις με τα άλλα μέλη.

Η ‘λύση’ που θα επικρατήσει

Η ακαμψία και η αδιαλλαξία γύρω από το όνομα (από πλευράς παππούδων ή γιαγιάδων αλλά και μεταξύ των γονέων) μπορεί να αυξάνει προοδευτικά την ένταση, κορυφώνοντας τήν την ημέρα της βάπτισης. Οι οικογένειες καταγωγής χρειάζεται να επιτρέπουν στο ζευγάρι να έχει την ευθύνη για την επιλογή του ονόματος του παιδιού και να επιλέξει αντίστοιχα ποια έθιμα θα τηρήσει. Αν αυτή η “άδεια” από τις προηγούμενες γενιές δεν “δίνεται”, τότε οι γονείς χρειάζεται να τη “δώσουν” εκείνοι στον εαυτό τους.

Αν η ασυμφωνία γύρω από το όνομα τοποθετείται μεταξύ των γονέων, χρειάζεται χρόνος, υπομονή και κατανόηση ώστε να επέλθει μία συμφωνία. Η συμφωνία μπορεί να σημαίνει υποχώρηση της μίας πλευράς. Αν αυτό συμβεί, η πλευρά που έκανε τον συμβιβασμό είναι σημαντικό να λάβει υπεύθυνα αυτή την απόφαση και να μη την αναιρέσει το επόμενο χρονικό διάστημα.

Προκειμένου να βρεθεί η ισορροπία, συχνά οι γονείς επιλέγουν δύο ονόματα για ένα παιδί. Αυτό αποτελεί ένα τρόπο να συνδυαστούν διαφορετικές επιθυμίες, να μείνουν όλες οι πλευρές ευχαριστημένες. Το διπλό όνομα δεν επηρεάζει την ανάπτυξη της προσωπικότητας ενός παιδιού. Η προσφώνηση, ωστόσο, με διαφορετικά ονόματα θα μπορούσε να μπερδέψει ένα παιδί, καταδεικνύοντας την υπάρχουσα γονική ασυμφωνία. Είναι προτιμότερο στις περιπτώσεις ύπαρξης ενός διπλού ονόματος να αποσαφηνιστεί από τους γονείς το όνομα με το οποίο θέλουν να αποκαλούν το παιδί τους και τη μέρα του χρόνου που θα γιορτάζει. Καθώς εκείνο μεγαλώνει, μπορεί να αποφασίσει διαφορετικά αν το θελήσει.

Back To Top