Το προσφιλές παραμύθι του Peter Pan αναφέρεται σε ένα αγόρι που ζει στη Χώρα του Ποτέ, το οποίο δεν μεγαλώνει, δηλαδή δεν γερνά και δεν ωριμάζει, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα πρόσωπα. Άραγε υπάρχουν άνδρες-αγόρια και γυναίκες-κορίτσια, που δυσκολεύονται να μεγαλώσουν;
Σχετική ενηλικίωση
Η ενηλικίωση ορίζεται από το νόμο ως το διάστημα μετά το 18ο έτος της ηλικίας ενός ανθρώπου. Ωστόσο, η πραγματική ενηλικίωση μπορεί να πραγματωθεί πολύ αργότερα στη ζωή: μετά την απόλυση από το στρατό (για τους άνδρες), με την είσοδο στην αγορά εργασίας, με τη μετακόμιση από την πατρική οικία ή ως αποτέλεσμα μίας αιφνίδιας απώλειας ενός πολύ οικείου προσώπου.
Υπάρχουν περιπτώσεις που ένας άνθρωπος καθυστερεί συνειδητά να μεταβεί από την εφηβεία στην ενήλικη ζωή. Τα προσχήματα για τη συνέχιση μίας ανήλικης πραγματικότητας είναι αρκετά: η ανεργία ή – αντίθετα – οι πολλές ώρες εργασίας, η υπέρ του δέοντος γονική προσφορά, κ.α. Οι συνήθειες ενός “ανήλικου ενήλικα” αφορούν στην αέναη παράταση των σπουδών, στη μη (επίμονη) αναζήτηση εργασίας, στην διαμονή στο πατρικό σπίτι ή στη μη ανάληψη των ιδίων υποχρεώσεων.
Η επιλογή της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης έναντι της έμμισθης εργασίας συχνά αποτελεί μία συμπεριφορά αποφυγής των “δεινών” της ενηλικίωσης. Ένα άτομο μπορεί να μοιάζει ότι ετοιμάζεται διαρκώς να “βγει στη ζωή”, χωρίς τελικά ποτέ να το πραγματώνει.
Στο παιδικό δωμάτιο
Η ανατροφή μίας οικογένειας συμβάλλει σημαντικά στην διευκόλυνση της διαδικασίας ωρίμανσης. Η απομάκρυνση από την οικογενειακή “φωλιά” μπορεί να ενθαρρύνεται ή αποθαρρύνεται από τους γονείς που μπορεί να επιτρέπουν ή όχι στα μέλη να αυτονομηθούν. Είναι συχνό το φαινόμενο ενήλικα παιδιά να διαμένουν σε παιδικά δωμάτια, συντροφεύοντας υπερήλικες γονείς.
Οι λόγοι για τους οποίους οι γονείς δυσκολεύονται να ωθήσουν τα παιδιά να αναζητήσουν το δικό τους μονοπάτι ποικίλουν, σε κάθε περίπτωση, όμως, έχουν αρνητικές συνέπειες για εκείνα. Η αποφυγή της έκθεσης στον “κόσμο των μεγάλων” μεγιστοποιεί το φόβο απέναντι στις ενήλικες υποχρεώσεις και ισχυροποιεί την αίσθηση της αδυναμίας ανταπόκρισης ακόμα και σε ήσσονες προκλήσεις της ζωής.
Το δώρο της ελευθερίας
Όσο και να ζει ο Peter Pan στη Χώρα του Ποτέ, ο χρόνος δεν επιβραδύνει το ρυθμό του για κανέναν. Η παραμονή σε μία πλασματικά ανήλικη πραγματικότητα δημιουργεί έντονο άγχος και διαπροσωπικές συγκρούσεις. Η ενηλικίωση ενέχει πράγματι δυσκολίες και αγωνία αλλά προσφέρει το αίσθημα της ελευθερίας και μειώνει το φόβο της επιβίωσης, ειδικά όταν οι παροχές των φροντιστών χαθούν.
Η εναλλακτική της ενηλικίωσης δεν είναι η ανεμελιά – αυτή μπορεί να βιωθεί με διάρκεια μόνο στην παιδική ηλικία. Η εναλλακτική της ενηλικίωσης είναι ο φόβος.
Τι θα επιλέξει, άραγε, κανείς;
