Είναι συχνό φαινόμενο στην εποχή μας ένας εκ των δύο συντρόφων να χρειάζεται να μεταναστεύσει στο εξωτερικό. Τι γίνεται ωστόσο στην περίπτωση που υπάρχουν νεότερα μέλη στην οικογένεια; Αυτά μπορούν να κατανοήσουν αυτή την ανάγκη και τελικά να προσαρμοστούν σε μία νέα συνθήκη διαβίωσης;
Ευελιξία και προσαρμογή
Η προσαρμογή ενός παιδιού σε αλλαγές εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία του ίδιου του παιδιού, από την ευελιξία του συστήματος της οικογένειας και από τον τρόπο με τον οποίο οι γονείς επεξεργάζονται τις αλλαγές αυτές. Αν οι γονείς διαχειρίζονται ομαλά την όποια αλλαγή, αυτό επηρεάζει θετικά και τα παιδιά. Ομαλή διαχείριση σημαίνει ανοιχτός διάλογος στον οποίο ακούγονται όλες οι απόψεις και συνυπολογίζονται οι ανάγκες των μελών σε σχέση με μία νέα συνθήκη. Ομαλή διαχείριση δεν σημαίνει απαραίτητα συμφωνία, αλλά ειλικρινής ανταλλαγή απόψεων με διάθεση εύρεσης μίας βιώσιμης λύσης με γνώμονα τη συλλογική ωφέλεια.
Αρχικά, οι λόγοι της μετανάστευσης χρειάζεται να είναι πάνω από όλα σαφείς και να έχει επέλθει συμφωνία για αυτή καθαυτή την αλλαγή από το ίδιο το ζευγάρι. Αν υπάρχει έντονη αμφιθυμία του ενός γονέα αναφορικά με τη μετακίνηση του συντρόφου του ή / και ολόκληρης της οικογένειας, αυτή θα επηρεάσει τα παιδιά. Η ύπαρξη αρνητικών συναισθημάτων χρειάζεται να συνειδητοποιείται και να επικοινωνείται ανάμεσα στο ζευγάρι.
Ρεαλιστικές προσδοκίες
Προσοχή χρειάζεται εκτός από τη διαχείριση αρνητικών συναισθημάτων και στην εκδήλωση υψηλών προσδοκιών. Για παράδειγμα, η στάση «μοιάζει αναγκαίο για την οικογένειά μας να μετακομίσουμε σε μία άλλη χώρα γιατί δυσκολευόμαστε να ανταπεξέλθουμε οικονομικά» είναι προτιμότερη από τη στάση του «φεύγουμε για να πάμε κάπου καλύτερα». Μία οικογένεια χρειάζεται να προετοιμάσει τα μέλη της ότι ίσως υπάρχουν δυσκολίες στην προσαρμογή τον πρώτο καιρό, μετριάζοντας έτσι την απογοήτευση που εκπορεύεται από τη διάψευση ενός φιλόδοξου οραματισμού. Αν οι γονείς γνωρίζουν το χρονικό διάστημα διαμονής σε άλλο τόπο, είναι καλό να το αναφέρουν στα παιδιά. Η προετοιμασία για την αλλαγή χρειάζεται να λάβει όσο περισσότερο χρόνο γίνεται ώστε τα μέλη της οικογένειας να έχουν τη δυνατότητα του ομαλού αποχωρισμού από γνώριμα πρόσωπα και συνήθειες. Οι αλλαγές για μία οικογένεια που μεταναστεύει είναι πολλαπλές: νέα χώρα ή πόλη, νέα γειτονιά, νέα οικία, νέο σχολείο ή δουλειά, νέοι φίλοι.
Γεφυρώνοντας τις αποστάσεις
Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, ο πατέρας είναι εκείνος που χρειάζεται να μεταναστεύσει σε ένα άλλο μέρος. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, η καθημερινή επικοινωνία μέσω τηλεδιάσκεψης και τα τακτικά ταξίδια ώστε να βρίσκεται η οικογένεια μαζί, μοιάζουν απαραίτητα. Η μητέρα δεν μπορεί να αναπληρώσει την πατρική φιγούρα αλλά σε κάποιες περιπτώσεις ίσως χρειάζεται να αναλάβει προσωρινά ένα μέρος από το ρόλο του συζύγου της, στην διαπαιδαγώγηση ή σε ζητήματα πρακτικά, όπως η μελέτη ή μεταφορά των παιδιών προς και από μία δραστηριότητα.
Ο γονέας που μένει πίσω με τα παιδιά χρειάζεται υποστήριξη από εκείνον που λείπει και εκείνος που λείπει χρειάζεται υποστήριξη από εκείνον που μένει πίσω. Το ζευγάρι χρειάζεται χρόνο ώστε να μπορέσει να μοιραστεί τις δυσκολίες που βιώνει ζώντας σε διαφορετικά μέρη και τελικά να διατηρήσει τη σύνδεσή του μπροστά στα νέα δεδομένα.
