Ο όρος «κατά φαντασίαν ασθένεια», από το ομότιτλο γνωστό έργο του Μολιέρου, είναι ο πιο απλός και περιεκτικός τρόπος να περιγράψει κανείς την υποχονδρίαση.
Τι σημαίνει, όμως, ο όρος αυτός;
Η φανταστική νόσος
Η υποχονδρίαση είναι μία κατάσταση που χαρακτηρίζεται από έναν έντονο φόβο ενός ατόμου μήπως νοσήσει από μία σοβαρή, απειλητική για τη ζωή, ασθένεια. Αφορμή για μία αρνητική σκέψη αναφορικά με την υγεία μπορεί να είναι ένας πόνος / μία ενόχληση που επικεντρώνεται στο σώμα ή μία είδηση για κάποιον που νόσησε από μία ασθένεια και πιθανόν απεβίωσε αιφνίδια.
Το άτομο που υποφέρει από υποχονδρίαση, ασχολείται πολύ προσεκτικά με ένα σύμπτωμα. Η ενασχόληση αυτή αφορά τόσο στην εξονυχιστική αυτοπαρατήρηση, όσο και σε μία σειρά από επισκέψεις σε ιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων, με υποβολή σε εξετάσεις (π.χ. αιματολογικές, MRI) προκειμένου να διερευνηθεί η αιτιότητα του εν λόγω συμπτώματος. Παρά το χρονικό των επισκέψεων και τις ιατρικές διαβεβαιώσεις, η σκέψη ότι το άτομο ήδη πάσχει από μία ασθένεια δεν υποχωρεί. Κάθε νέο, πραγματικό ή μη, σωματικό σύμπτωμα ερμηνεύεται ως ένδειξη μίας σοβαρής οργανικής πάθησης που δεν έχει ορθώς εκτιμηθεί ή διαγνωστεί. Το αίσθημα της ανησυχίας εγείρεται ακόμα και από ένα γεγονός μικρής σημασίας.
Τα πραγματικά συμπτώματα
Η συνειδητοποίηση της υποχονδρίασης δεν είναι αρκετή ώστε κάποιος να σταματήσει να ασχολείται με τα σωματικά συμπτώματα. Η χρονιότητα της κατάστασης έχει επιβαρυντικές συνέπειες για την ψυχική ανθεκτικότητα του ατόμου και για την ποιότητα των σχέσεών του με τους άλλους, που αργά ή γρήγορα στερεύουν σε υπομονή.
Ένα άτομο που υποφέρει από υποχονδρίαση αναζητά τη βοήθεια ενός ειδικού της ψυχικής υγείας όταν αποδέχεται την πιθανότητα τα συμπτώματά του να έχουν ψυχογενή και όχι οργανική προέλευση. Η ατομική ψυχοθεραπεία έχει διαπιστωθεί ιδιαίτερα αποτελεσματική στην ύφεση της υποχονδρίασης, στοχεύοντας στην αμφισβήτηση των μη λειτουργικών σκέψεων του ατόμου.
